Sara
Verjaardagsborrel
9 oktober 2017
Bittere Oogst
27 oktober 2017
Sara… dat ben ik nu, want gisteren werd ik vijftig. En o, wat klinkt dat belegen… Toen ik dertig of veertig werd, had ik nergens moeite mee. Maar vijftig, dat is toch wel erg middelbaar. Een halve eeuw…
Sara heb ik zeker te weten ook gezíen. Ik ben er goed mee geplaagd in ieder geval. Het begon al een week of twee geleden. Terwijl ik nietsvermoedend het kleine sfeervolle Bij de Buurvrouw inliep voor een lunch met drie, bleek dat te zijn uitgebreid naar zes. Achter mijn rug om was er een hightea georganiseerd door een paar lieve vriendinnen. De mand die me ook nog eens in de maag gesplitst werd bevatte hilarische cadeautjes van dingen die je nodig schijnt te hebben als je de vijftig passeert: een leesbrilletjes, incontinentiemateriaal, anti-rimpelcrème, eau de cologne doekjes, Kukident, krulspelden enzovoorts. Echt iets voor een ‘oude taart’ dus, zoals er nog eens fijntjes werd ingewreven…
En gisteren was dan echt de dag. Het thuisfront had de kamer versierd en voor een lekker ontbijtje gezorgd. De cadeautjes waren compleet in stijl: een tegoedbon voor een ‘seniorenreisje’ naar Madeira plus begeleider. Ik hoef waarschijnlijk niet te vermelden wie mijn begeleider wordt… Mijn man is maar liefst twee hele jaren jonger, die valt dus nog niet onder de noemer ‘senior’…
Oudste had een prachtige gedicht voor mij gemaakt, compleet met alle synoniemen voor oud: Achterhaald, antiek, afgesleten, bejaard, afgezaagd, klassiek, belegen, nostalgisch, oudbakken en uit de tijd. Het zal je maar gezegd worden door je eigen snotneuzen…
Tot twee keer toe een kamer vol visite en ontzettend in de watten gelegd. Kaarten, appjes en facebookberichten, kosten nog moeite gespaard om het er eens lekker in te peperen… Dus nee, ik kan er echt niet meer omheen…
En wil ik er eigenlijk wel omheen? Ja, het klinkt middelbaar, maar er is niets mis mee. Want zo’n pak en beet 35 jaar terug had ik hier alleen maar van kunnen dromen. En kijk waar ik nu sta. Ik mag leven en mocht leven doorgeven. Wat een zegen en een groot wonder. Sara? Gewoon iets om heel dankbaar voor te zijn!
