Kwistig laat hij het hagelen op zijn boterham, totdat niet alleen het brood maar ook zijn bord vrolijk geel, oranje, roze spikkelt. Ik laat hem.
Terwijl een winterse bui bijna net zo kwistig tegen de ramen spikkelt, zet ik de vaat in de vaatwasser. Zijn bordje is al schoongelikt; geen kleur meer te bekennen, alleen nog bruine broodkorstjes. Schouderophalend gooi ik ze naar buiten, daar valt hen vast een warmer welkom ten deel.
‘We moeten er maar gekleurde spikkels op strooien,’ zegt hij uren later, wijzend naar zijn korstjes die nog steeds in de tuin liggen tussen de hagel. ‘Misschien lusten ze het dan.’
‘Uitstekend plan!’ roep ik enthousiast, terwijl ik mismoedig denk: zelfs voor vogels is het wennen, glutenvrij.’
Kort verhaal van precies 120 woorden met als themawoord ‘hagel’.
Stemmen mag: als je dit verhaaltje waardeert, kun je een ‘hartje’ achterlaten (klik daarvoor op ‘de moeite waard’) op 120woorden