De Wending

Voortgeduwd en opgezweept,
geslagen, uitgejouwd,
zo dreef je me steeds verder
en, heb je wel beschouwd,
me in een hoek gekregen.

Maar toen bracht een vergissing,
slechts één foutje van jouw kant,
een grote wending in het lot;
Het lag nu in mijn hand.

Ik zag ze vaag vervagen,
de kleuren om mij heen,
het werd mij zwart voor ogen
en zelfs het zonlicht scheen
zo grauw, met rode vlagen.

Niet denkend aan genade,
sprong ik haast uit mijn vel,
volkomen door het dolle heen,
had ik dit keer vrij spel.

Opgezweept door luid gejoel,
jou rakend, waar ik kon,
proefde ik de smaak van bloed,
van wraak waar ik op zon;
Het smaakte mij mierzoet.

Op dat moment werd ik bevrijd
van een zo’n loodzwaar juk.
Een grote last viel van mijn rug
waar ‘k onder ging gebukt.

Ik heb mijn plicht getrouw voldaan,
maar wel op mijn manier.
Je was een slechte matador;
Wie houdt zijn beste stier
dan ook een bloedrood lapje voor?