Een Tiener

Zo bijzonder is het eigenlijk helemaal niet om jarig te zijn. Ik lees net een weetje op Twitter dat er zeker 9 miljoen mensen vandaag hun verjaardag vieren. Maar voor ons blijft 9 april toch een bijzondere dag. We vieren vandaag de tiende verjaardag van onze jongste zoon. We konden het ook echt niet vergeten, want wekenlang is elke dag door hem aangekondigd hoeveel dagen het nu nog duurt voor het zover is.

De traktatie voor school moeten mini cupcakes worden. Dat lijkt hem fantastisch. Iedereen glutenvrij, dan kan hij gewoon ook lekker meesmullen.
‘Je moet het wel even aan de juf doorgeven, dat je wilt trakteren,’ help ik hem de dag van tevoren herinneren, ‘dan kan ze er rekening mee houden.’
Maar zoiets gaat zijn ene oor in en het andere weer uit. Vergeten dus.
‘Je hebt nog één kans om het haar te zeggen’, waarschuw ik, tussen de middag, ‘anders blijven wij straks met 60 van die cupcakes met marsh mallows zitten.’
Trakteer, kalkt hij met koeienletters op zijn hand. Dat is zijn manier om iets te onthouden.
‘Waarom niet simpel een kruisje?’ vraag ik hem.
‘Dan weet ik toch niet meer wat het was en dan denk ik straks dat ik dood ga.’
Zucht, kinderlogica of liever Thijslogica.

Door het dolle heen, was hij vanmorgen. Dolblij met zijn cadeaus, zijn traktatie die klaarstaat en het vooruitzicht van een heleboel drukte en gezelligheid vanmiddag.
Genietend zucht hij aan zijn ontbijt: ‘Gisteren was ik nog een neger en vandaag een tiener’.

Heerlijk kind, geniet van deze dag. Hopelijk blijf je nog heel lang onze gezellige tiener!