Wekenlang hik ik er tegenaan en neem me voor er vandaag echt aan te beginnen. Het is immers bijna april, al zal je dat niet zeggen. Starend uit het raam, bespeur ik een troosteloze bende. Zelfs de bolletjes hebben moeite om de tuin op te fleuren. Ik beslis om eerst déze klus te klaren.
Met mijn handen wroet ik in de koude, harde aarde. Daarna boen ik de groene aanslag van het terras. Het knapt lekker op. Ik krijg er schik in en fluit een vrolijk wijsje.
Geschrokken vlieg ik overeind als een stem achter mij buldert: ‘Dus u gelooft nog dat de lente komt?’ De postbode kijkt mij meewarig aan, terwijl hij een blauwe enveloppe in de brievenbus deponeert.
Kort verhaal van precies 120 woorden met als thema ‘lente’