Glunderend omklemt hij het hoorntje met twee bolletjes en kijkt eerst onzeker rond in de ijssalon voordat hij een likje neemt van het koude lekkers.
‘Ik wist niet goed hoe ik het eten moest. Ik ben zo gewend aan een bakje met een lepeltje,’ verklaart hij. Nu hij echter de smaak te pakken heeft, heeft hij het ijsje in mum van tijd verorberd, maar niet voordat ik een hapje moet proeven.
Het hoorntje is wat taai, niet zo knapperig als gewoonlijk. Ik haal het niet in mijn hoofd om het hem te zeggen. Voor het eerst in zijn dertienjarige leven eet hij ijs uit een hoorntje. Een glutenvrij hoorntje.
Zijn koppie is me die vijftig cent extra meer dan waard.
Een verhaal zonder knipoog van precies 120 woorden met als themawoord ‘taai’.
Stemmen mag: als je dit verhaaltje waardeert, kun je een ‘hartje’ achterlaten op de site van 120 woorden (via deze link en klik daar op ‘de moeite waard’)