Het is minstens veertig jaar geleden dat er is behangen en gewit. De meubels zijn nooit vervangen. Toentertijd noemden wij de inrichting ‘hip’. Mijn kleindochter vindt dat nog steeds, al noemt zij het ‘cool’. Behalve het plafond dan, dat ooit kraakhelder was, maar nu naar geel neigt. Mijn man rookte graag een sigaartje.
Het is stil binnen. Buiten ook. De tuin lijkt door de retrotinten een afspiegeling van de woonkamer.
Het heuveltje, dat altijd goed te onderscheiden was, is nu aan het zicht onttrokken door herfstbladeren. Eronder ligt Piet. In een kistje. Een sigarenkistje. Er zat zelfs nog een sigaar in.
In de hoek van de kamer hangt de lege vogelkooi. Een zucht verbreekt de stilte. Ik mis je, Piet.
Een verhaal met een dikke knipoog van precies 120 woorden met als themawoord ‘retro’.
Stemmen mag: als je dit verhaaltje waardeert, kun je een ‘hartje’ achterlaten op de site van 120 woorden (via deze link en klik daar op ‘de moeite waard’)