Het schelpenmeisje

Elke dag liep het meisje langs als ze naar school ging. Bij ons huis keek ze schichtig om zich heen voordat ze wat schelpjes van onze oprit in haar zak moffelde.
Ze dacht dat niemand haar zag. Maar ik zag haar wel, zij was mijn dagelijkse verzetje; ik lag al maanden ziek in bed voor het raam.

Totdat Arie, mijn man, haar betrapte. Ik zag het vanaf mijn plekje en hield mijn hart vast. Hij kon soms zo lomp zijn, mijn ouwe brombeer.
‘Kinderen… ze ruïneren heel de bende,’ mopperde hij even later tegen mij.

’s Avonds stond het meisje bij mijn bed.
Arie ontving een samenzweerderige knipoog en mij overhandigde ze een prachtig kettinkje.
‘Alstublieft, gemaakt van uw schelpen.’

Kort verhaal van precies 120 woorden met als themawoord ‘verzet’.
Stemmen mag: als je dit verhaaltje waardeert, kun je een ‘hartje’ achterlaten (klik daarvoor op ‘de moeite waard’) op 120woorden