Kruispunt – 4 mei

Moeten we nog steeds herdenken en vieren? Het is inmiddels toch al 72 jaar geleden dat Nederland werd bevrijd… Een mensenleven. Er zijn toch nog maar weinig mensen in leven die de oorlog hebben meegemaakt.

Gelukkig mogen we herdenken en vieren op 4 en 5 mei!

Gelukkig wel! Gelukkig mogen we dat feit nog steeds herdenken en vieren! Dodenherdenking is een bijzonder moment. Een moment om stil te staan bij onze vrijheid. Een vrijheid die zoveel heeft gekost… Jonge levens, ouderen, Joden, burgers, soldaten.

Militaire begraafplaats

Bijna ieder jaar bezoeken we als gezin in Nederland of in het buitenland een gedenkplaats/begraafplaats van soldaten die het leven lieten in de Tweede Wereldoorlog. Vorige zomer bezochten we Margraten in Limburg. Dat maakt indruk: al die kruisen, met namen of juist geen namen. Met jaartallen, waarvan – als je gaat rekenen – je je realiseert dat het vaak om heel jonge mannen gaat die hier naar toe kwamen. Mannen met al hun plannen en dromen. Met hun ouders, jonge geliefden, gezin die ze achterlieten in hun eigen land. En waarvoor? Om hier, in Nederland, te vechten en uiteindelijk te sterven. Te sterven voor onze vrijheid.

Twee minuten stilte

Dat mogen we toch nooit vergeten! Dat móeten we herdenken en we mogen vieren dat we nog steeds in vrijheid leven. Daarom ben ook ik op 4 mei twee minuten stil. Ik hoop u en jij ook!

Over het gedicht ‘Kruispunt’

Ik schreef onderstaand gedicht naar aanleiding van al die kruisen, al die jonge mensenlevens. Een moment van bezinning. Een moment waarop het heden kruist het verleden.

Kruispunt

Bij het graf van een soldaat
kleurt een bloem felrood;
hier sneuvelden de dromen,
hier vloeiden bloed en dood.

Jaartallen, gekerfd in ’t kruis,
dat hier al jaren post,
onthullen pijnlijk duidelijk
wat onze vrijheid heeft gekost.

@irmamoekestorm