Het was de dag voor kerst, maar mijn kerstgevoel ontbrak. De kerstboom was versierd en uit de keuken, waar mama de scepter zwaaide, kwamen heerlijke geuren. Daar lag het niet aan.
Het kwam door de dokter, hij had beloofd dat ik met kerst weer haar zou hebben.
‘Ik heb nooit gezegd déze kerst,’ lachte hij op mijn verwijt.
‘Dat was flauw van hem,’ zei mama. ‘Maar weet je, je hebt wel een engelengezichtje zo met je kale kopje… Behalve als je zo boos kijkt.’
Ik lachte alweer, al was het dan door mijn tranen heen.
Steeds als ik mijn haar borstel voor het kerstdiner, moet ik denken aan die kerst zonder krullen en hoe die rare dokter toch gelijk kreeg.
Een verhaal van 120 woorden met als themawoord ‘scepter’.
Stemmen mag: als je dit verhaaltje waardeert, kun je een ‘hartje’ achterlaten op de site van 120 woorden (via deze link en klik daar op ‘de moeite waard’)