Politiek (in)correct

Gezellig keuvelend loop ik samen met mijn zoon van tien richting de stembus. Hij wilde zowaar wel even met me mee. Dat kan ik alleen maar toejuichen. Ik hoop van harte dat goed voorbeeld, goed doet volgen. Niet dat ik nu altijd het goede voorbeeld geef, helaas, maar stemmen dat móet je gewoon doen, vind ik, dus dan moet je ze dat ook met de paplepel ingieten.

‘Ik wil weleens zien hoe dat gaat,’ kletst hij onderweg.
‘Jij mag het vakje inkleuren,’ beloof ik hem. Je moet het wel een beetje leuk brengen, natuurlijk.
We lopen het bejaardencentrum binnen. ‘Moeten we hier wel zijn?’ vraagt hij verbaasd. Ik wijs naar het blaadje op de deur: Stemlokaal.
‘Handig voor die oude mensen die hier wonen,’ merkt hij op.
Ik lach in mezelf. Grappig is dat, om dit gebeuren eens door de ogen van een kind te bekijken.

Achter de tafel zitten vier mensen. In het kleine dorp waar wij wonen, is het niet verrassend daar een bekende aan te treffen. Thijs wordt uitbundig begroet. Ik vang een knikje op. Vast waarderend bedoeld omdat ik mijn kind heb meegenomen, denk ik tevreden. Hierdoor aangemoedigd begin ik ook gezellig tegen de ‘stemcommissie’ te keuvelen en vertel hen enthousiast dat hij het vakje mag inkleuren.
Een doodse stilte valt. Vier paar ogen staren me meewarig aan.
Oeps, ik heb vast iets fouts gezegd. Snel verklaar ik me nader: ‘Ik wijs natuurlijk wel het vakje aan…’
Maar in plaats van vier lachende gezichten, trekken de gezichten nog strakker.
‘Nee mevrouw,’ klinkt het streng, ‘u mag niet met z’n tweeën in een hokje, dan wordt uw stem ongeldig verklaard.’
Graag zou ik ter plekke door de grond zakken. Daar sta je dan met je goede gedrag. Ik wilde nog wel liefst het ‘goede voorbeeld’ geven, ik ken het politiek reglement niet eens…

Maar dan is daar mijn reddende engel. Uit onverwachte hoek klinkt het: ‘Nou, dan moet ik maar wachten tot ik achttien ben.’
Een bulderend lachsalvo barst los. Met zijn politiek correcte opmerking heeft hij gelukkig het ijs gebroken en bewijst hij dat hij met zijn tien jaren al aardig op de hoogte is van het politieke reglement. Daar kan zijn moeder nog wat van leren…