Mijn ouders wonen op de tweede verdieping van een seniorenflat.
Als ik hen een bezoekje ga brengen, zie ik op de begane grond de 93-jarige dame zitten die ik vorige week een uurtje heb voorgelezen (zie blog ‘Slechts een momentje’)
In een opwelling tik ik tegen haar raam. Ze lijkt me te herkennen, want ze wenkt me enthousiast.
Ik moet haar helaas teleurstellen, schudt mijn hoofd en wijs ter verduidelijking naar boven.
Meteen drukt haar gezicht één en al verrukking uit en dat snap ik als ik zie wat haar lippen mimen: Ga je naar de hemel?