Uit en thuis

Voor de zoveelste keer vraag ik me af waarom ik eigenlijk zo graag op vakantie ga als ik minstens zo blij ben om weer thuis te komen?

In januari hadden we onze vakantie al geboekt: een stacaravan op een camping in Oostenrijk. Je kunt er niet vroeg genoeg bij zijn als je een specifiek huisje op een specifieke plek wilt boeken. Als je later boekt, vis je al snel achter het net, leert de ervaring. Als dat eenmaal in kannen en kruiken is, laat ik het los voor een paar maanden. Pas een week of twee voor die tijd, ga ik het allemaal nog eens rustig bekijken.
Maar dit jaar liep het allemaal wat anders-dan-anders, zoals alles dit jaar anders-dan-anders verloopt. In april gingen we er al bijna vanuit dat vakantie dit jaar niet door zou gaan vanwege de corona. We wachtten rustig af en zouden het tegen die tijd wel zien. Oostenrijk bleek de zaakjes prima onder controle te hebben en in dat opzicht kon onze vakantie dus toch doorgaan.

Een maand voordat het zover was, brak mijn moeder door een val haar heup. Een operatie volgde en daarna een revalidatietraject. Een hectische tijd voor haar en voor ons. Hoewel ik o.a. door dit alles wel aan vakantie toe was, moest ik er niet aan denken om weg te gaan. De eerste twee weken na haar val en operatie was moeder er echt niet zo goed aan toe. Maar wonderwel knapte ze in het revalidatiecentrum goed op. Ze knokte zich een weg terug en dat op haar achtentachtigste! Al snel kon ze weer uit de voeten met haar rollator. Zo ontstond er onverwachts juist ruimte voor ons om even weg te gaan. De zorg om en voor moeder had er behoorlijk ingehakt en een adempauze was meer dan welkom. Nu moeder het zo goed deed, haar herstel alleen maar vooruitging en ze zo goed verzorgd werd in het revalidiatiecentrum, wist ik dat ik het moest doen. Als je niet goed voor jezelf zorgt, kun je immers ook niet voor een ander zorgen?

Uiteindelijk togen we half augustus dus toch met zijn drieën naar Oostenrijk voor twee weken ontspanning. En wat was het heerlijk in het Salzburgerland! We troffen een rustige camping en gezellige buurtjes voor een praatje op de veranda in een prachtig land: puur en rustig, groen en af en toe regen dus ;), lekkere broodjes en schnitzels, een land waar de inwoners je nog vriendelijk begroeten: Grüß Gott. Mooie gewoonte is dat trouwens om een vreemde zomaar Gods zegen toe te wensen …
Zo genoten we van de aangename rust, de gemoedelijke sfeer en al het moois dat de Oostenrijkse bergen en dalen bieden.

Ja, het was goed om alles even los te kunnen laten en om even lekker bij te tanken. Ondanks dat ben ik nog nooit zo blij geweest om weer veilig thuis te zijn, bedenk ik me als ik in mijn eigen vertrouwde bedje stap. Want ja, dat slaapt toch echt altijd het lekkerst, net zoals mijn eigen douche de fijnste is. Uit is fijn, maar thuis is niet minder fijn, zeker onder deze vreemde omstandigheden. Met mijn moeder gaat het heel goed trouwens, zij mocht afgelopen weekend definitief naar huis!

Wat een raar wezen ben ik, want ik weet nu al zeker dat, als het even kan, ik volgend jaar weer op vakantie wil. Tja en zo ben ik weer terug bij af, want ik heb nog steeds geen antwoord op de vraag waar ik dit verhaal mee begon …

Steinschloss, Mariahof, Oostenrijk

Statig vanaf de top
gunt de ruige ruïne me
‘n blik in haar verleden
voelbaar bijna hoe het
hier geweest moet zijn
zo’n duizend jaar geleden

Zoals de jonkvrouwen
toen ook vast deden
vanuit deze burcht
staar ik naar de bergen
de groene bossen
het blauw in de lucht

Hier waar de eeuwen
verstreken is het goed
toeven, tussen ‘t antiek
het klinkt vast dwaas
maar ik hou nu eenmaal
van dit soort romantiek

@irmamoekestorm augustus 2020